مقایسه ایمپلنت با بریج و دندان مصنوعی

امروزه شاهد استفاده از روش‌های گوناگون برای جایگزین کردن جاهای خالی ناشی از دندان‌های از دست رفته هستیم. جای خالی دندان‌هایی که بر اثر پوسیدگی، شکستگی، عفونت‌های شدید، رویدادهای پزشکی یا بر اثر عوامل دیگر از دست می‌روند، باید به هر نحو ممکن پر شود تا فرد بتواند ضمن بازیابی توانمندی کامل دندان‌های خود، زیبایی ظاهری خود را نیز احیا کند و به فعالیت‌های روزمره مثل غذا خوردن، خندیدن و مهارت‌های گفتاری بازگردد.

ایمپلنت اقساطی تهران، دندان مصنوعی و بریج، سه روش اصلی برای ترمیم و جایگزینی جای خالی دندان‌های از دست رفته به حساب می‌آیند که دارای تفاوت‌ها و شباهت‌هایی با یکدیگر هستند. در ادامه این مطلب کلینیک تخصصی پدیدار دنتال قصد دارد تا به مقایسه ایمپلنت با بریج و دندان مصنوعی بپردازد.

بنابراین اگر بر سر دوراهی انتخاب بهترین روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته خود هستید، به شما توصیه می‌کنیم که در ادامۀ فاز مطالعاتی، این مطلب را نیز با دقت مطالعه کنید.

بریج دندانی چیست؟

بریج دندانی یکی از قدیمی‌ترین روش‌ها برای جایگزین کردن جای خالی دندان‌های از دست رفته است. بریج تنها پر کننده فضای خالی یک دندان نیست، بلکه دندان‌های مجاور را نیز به خود درگیر می‌کند و باعث تراش خوردن و چه بسا از بین رفتن مینای آنها نیز می‌شود. متخصصین، بریج را بیشتر برای افرادی مناسب می‌دانند که دندان‌های مجاور فضای خالی آنها دارای پرشدگی زیادی باشد و به طور کلی نیاز به روکش نیز داشته باشند. در انجام عمل بریج، دو دندان سالم کنار فضای خالی به عنوان دو پایه برای پل مورد استفاده قرار می‌گیرند. بدین ترتیب بریج در دو طرف محل اتصال دندان‌های پایه روکش می‌شود و در برخی مواقع بریج به وسیله باله‌هایی به دندان‌های کناری فضای خالی می‌چسبد و گاهی اوقات بریج تنها دارای یک پایه است.

مقایسه ایمپلنت دندان و بریج دندان

زمانی که دندان ایمپلنت می‌شود، با استفاده از یک پروتز بادوام، در فضای خالی مستقر می‌شود و دندان‌های پیرامون آن به هیچ وجه تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. در واقع در روش ایمپلنت، بیمار هیچ مشکلی نخواهد داشت. پروتزی که در ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد، به مرور زمان در داخل بافت استخوان فک جوش می‌خورد و بخشی از ساختار آن می‌گردد و جنبه دائمی پیدا می‌کند. توجه داشته باشید که در روش بریج، معمولاً دست‌کم سه تاج دندان درگیر می‌شوند. بدین معنی که دو تاج دندان‌های پیرامون محل خالی به‌همراه تاج یا تاج‌های مربوط به دندان‌هایی که باید جای خالی آنها پر شود، درگیر پل بریج می‌شوند؛ در حالی‌که ایمپلنت هیچ تغییری بر روی روند تمیز کردن دهان و دندان یعنی مسواک یا استفاده از نخ دندان ندارد، در روش بریج مسواک زدن و استفاده از نخ دندان با کمی دشواری همراه است.

توجه داشته باشید مراقبت از دندانی که بریج شده به مراتب دشوارتر از مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت شده است.

از لحاظ پایداری و ماندگاری، روش ایمپلنت به‌دلیل جوش خوردن مستقیم پایه به داخل بافت استخوان فک، از پایداری مادام‌العمر برخوردار است. اما روش بریج در بهترین حالت می‌تواند تا حدود ۱۰ سال دوام داشته باشد. همان‌طور که قبلاً هم گفته شد، روش بریج می‌تواند سلامتی دندان‌های پیرامون را تحت تأثیر قرار دهد و هرچه پوسیدگی دندان‌های اطراف افزایش پیدا کند، احتمال شکستگی پل بریج نیز افزایش خواهد یافت.

به لحاظ زیبایی، چون ایمپلنت دندان از یک بافت یکپارچه و کاملاً شبیه به دندان‌های پیرامون برخوردار است، لذا نظیر دندان‌های طبیعی به‌نظر می‌رسد و هیچ‌گونه تغییری در چهره فرد به‌همراه ندارد. اما بریج به‌دلیل جنس خاصی که می‌تواند داشته باشد، تفاوت ظاهری زیادی با دندان‌های پیرامون خود خواهد داشت و خیلی سریع به چشم می‌خورد. در واقع به‌همین دلیل است که دندانپزشکان استفاده از بریج برای دندان‌های جلویی را توصیه نمی‌کنند.

به لحاظ مدت زمان انجام هر یک از دو عمل ایمپلنت یا بریج باید به این نکته توجه داشته باشد که ایمپلنت یکی از فرایندهای درمانی زمان‌بر در دندانپزشکی است که مثل ارتودنسی ممکن است تا چند ماه فرد را درگیر کند. به غیر از فرایندهای تشخیصی قبل از انجام ایمپلنت، مراحل پایه‌گذاری و استقرار نهایی تاج دندان با توجه به وضعیت بدن بیمار، می‌تواند تا چند ماه وقتگیر باشد. البته در صورتی‌که فک بیمار نیاز به تقویت و پیوند استخوان داشته باشد، این زمان افزایش خواهد یافت.

از سوی دیگر بریج دندان در مقایسه با ایمپلنت از مدت زمان کوتاه‌تری برخوردار است و بیمار خیلی سریع‌تر به نتیجه خواهد رسید.

اگر بخواهیم مقایسه هزینه‌ای بین ایمپلنت دندان و بریج انجام دهیم، باید به این نکته توجه کنیم که بریج در مقایسه با ایمپلنت از هزینه بسیار کمتری برخوردار است. البته توجه داشته باشید که اگر مجبور به تعویض بریج باشید، هزینه آن باز هم تغییر خواهد کرد و به‌طور کلی گاهی اوقات مجموع هزینه بریج از هزینه ایمپلنت نیز پیشی می‌گیرد.

دندان مصنوعی چیست؟

دندان مصنوعی راه حل دیگری برای برطرف کردن فضای خالی دندان از دست رفته است. دندان مصنوعی به گونه‌ای طراحی می‌شود که ظاهر و احساس دندان‌های طبیعی را دارد و حس اعتماد به نفس خوبی را به فرد عطا می‌کند. معمولاً تکنسین‌های دندانپزشکی دندان‌های مصنوعی را به صورت آکریلیک، رزین، نایلون، فلز و سرامیک پرسلان تولید می‌کنند.

دو نوع مختلف دندان مصنوعی عبارتند از:

• دندان مصنوعی کامل
• دندان مصنوعی جزئی

دندان‌های مصنوعی کامل در صورتی مورد استفاده قرار می‌گیرند که فرد هیچ‌گونه دندان سالمی ندارد و مجبور به کشیدن یا افتادن همه دندان‌ها شده باشد. اما دندان مصنوعی جزئی زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که فرد چند دندان طبیعی خود را از دست داده باشد.

دندان‌های مصنوعی به‌خوبی ظاهر و حس دندان‌های طبیعی را از خود به نمایش می‌گذارند و در صورت مراقبت صحیح می‌توانند تا سال‌های سال و چه‌بسا به صورت مادام‌العمر به خدمات‌رسانی خود مشغول باشند.

مقایسه ایمپلنت دندان و دندان مصنوعی

ابتدا بیایید به لحاظ بالینی یک مقایسه کلی بین روش ایمپلنت دندان و دندان مصنوعی داشته باشیم. از لحاظ مدت زمان اجرای فرایند کاشت ایمپلنت با دندان مصنوعی باید به این نکته اشاره کنیم که روش ایمپلنت در مقایسه با روش دندان مصنوعی بازه زمانی بیشتری را به خود اختصاص می‌دهد. چون شامل چندین مرحله از جمله مرحله تشخیص، پیوند استخوان (البته در صورت لزوم)، کاشت پایه ایمپلنت در داخل استخوان فک و پس از چند ماه، اجرای تاج دندان می‌باشد. البته معاینه‌های دوره‌ای پس از کاشت ایمپلنت نیز بخشی از دوره کلی آن به حساب می‌آید.

این در حالی‌ست که در زمان استفاده از روش دندان مصنوعی پزشک پس از معاینه‌های اولیه، اقدام به قالب‌گیری و سپس ساخت دندان مصنوعی در لابراتوار مخصوص می‌کند و پس از آماده شدن دندان مصنوعی، نسبت به استقرار آن در دهان بیمار اقدام می‌کند. لذا روش دندان مصنوعی در مقایسه با ایمپلنت، از مدت زمان بسیار کم‌تری برخوردار است و سریع‌تر به نتیجه می‌رسد.

به لحاظ زیرساختار، ایمپلنت به استخوان کافی نیاز دارد تا بتوان پایه‌های آن را در داخل استخوان قرار داد تا به مرور زمان جوش بخورد و تبدیل به یک پایه مستحکم برای تاج دندان شود. این روش در بین بزرگسالان به ویژه در فاصله ۵۵ تا ۶۵ سالگی رواج دارد. اما روش دندان مصنوعی نیازی به زیرساخت و فرم خاصی از لثه ندارد و پزشک تنها از طریق قالب‌گیری می‌تواند فرم دقیق لثه را برای پایه پشت دندان‌های مصنوعی در نظر بگیرد.

به لحاظ رعایت بهداشت دهان و دندان، ایمپلنت هیچ تفاوتی با دندان‌های طبیعی ندارد و به همان صورت باید با استفاده از برس نرم، نخ دندان و مسواک تمیز نگه داشته شود. اما دندان مصنوعی از فرم کاملاً متفاوتی برای رعایت بهداشت دهان و دندان برخوردار است. در این روش، فرد اگر از دندان مصنوعی متحرک برخوردار باشد، کافی‌ست آن را از دهان خارج کرده و مسواک بزند و سپس آن را دوباره در جای خود قرار دهد. اما اگر از دندان مصنوعی ثابت استفاده کند، تمیز کردن آن تفاوتی با دندان‌های طبیعی نخواهد داشت.

سخن پایانی

اگرچه کلینیک دندانپزشکی غرب تهران در این مقاله تلاش کرد تا سه روش ترمیم جاهای خالی دندان از جمله ایمپلنت، دندان مصنوعی و بریج دندان را با یکدیگر مورد مقایسه قرار دهد و آنها را از لحاظ ساختاری، طول اجرا، هزینه و ماندگاری مورد مقایسه قرار دهد، اما توجه داشته باشید که در صددرصد موارد این‌گونه نیست که بیمار بتواند روش مورد نظر خود را انتخاب کند؛ بلکه این خود دندانپزشک متخصص است که با توجه به شرایط بدنی بیمار و توان ترمیم کنندگی و شکل بافت استخوان فک، نسبت به پیشنهاد ۱ یا ۲ و یا اختیار داشتن برای انتخاب هر یک از 3 روش فوق اظهار نظر کند. بنابراین برای برخورداری از بهترین و مجهزترین کلینیک دندانپزشکی تهران می‌توانید ضمن مراجعه به پدیدار دنتال، در همان جلسه نخست از پزشک مشاور بخواهید که بهترین روش ترمیم جای خالی دندان‌های از دست رفته شما را به شما معرفی کند.