دندان ها را می‌توان در دو دسته ی کلی دندان های قدامی و دندان های خلفی دسته بندی کرد. به دندان های ثنایای مرکزی و جانبی و دندان نیش، دندان قدامی گفته می‌شود. به دندان های پرمولر و آسیا نیز دندان خلفی گفته می‌شود. دندان های قدامی شیری تا 7 الی 8 سالگی و دندان های خلفی  شیری تا 12 سالگی در دهان می‌مانند و سپس به طور طبیعی می‌افتند.

به دلایل متعددی ممکن است لازم به کشیدن دندان های شیری قبل از موعد افتادن طبیعی آن ها شد. مانند عفونت دندان که برای جلوگیری از گسترش عفونت به دندان های مجاور، پس از خشک کردن عفونت، دندان خراب شده را می‌کشند. همچین گاهی برای اصلاح ساختار دندان ها ممکن است به تشخیص دندانپزشک دندانی کشیده شود، تا فرآیند درمان را بتوان ادامه داد.